Drozdaczek ciemny

Drozdaczek ciemny
	Geokichla sibirica
	(Pallas, 1776)
	; Samiec
	; Samica w zoo
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	wróblowe
Podrząd	śpiewające
Rodzina	drozdowate
Podrodzina	drozdy
Rodzaj	Geokichla
Gatunek	drozdaczek ciemny
Synonimy
	Turdus sibiricus Pallas, 1776; Zoothera sibirica (Pallas, 1776); Turdulus Davisoni Hume, 1877;
	Turdus sibiricus Pallas, 1776; Zoothera sibirica (Pallas, 1776); Turdulus Davisoni Hume, 1877;
Podgatunki
	G. s. sibirica (Pallas, 1776); G. s. davisoni (Hume, 1877);
	G. s. sibirica (Pallas, 1776); G. s. davisoni (Hume, 1877);
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Drozdaczek ciemny^[5], drozdoń ciemny^[6], drozd ciemny^[7] (Geokichla sibirica) – gatunek średniej wielkości wędrownego ptaka z rodziny drozdowatych (Turdidae). Występuje w Azji. W trakcie wędrówek najczęściej widywany z droździkami oraz kwiczołami. Do Polski sporadycznie zalatuje, nie gniazduje^[8].

Zasięg występowania

Drozdaczek ciemny występuje w zależności od podgatunku^[2]^[9]:

drozdaczek ciemny^[5] (Geokichla sibirica sibirica) – środkowa i wschodnia Syberia do północnej Mongolii i północno-wschodnich Chin.
drozdaczek wschodni^[5] (Geokichla sibirica davisoni) – Sachalin, południowe Wyspy Kurylskie i Japonia.

Zimuje w Azji Południowo-Wschodniej po Wielkie Wyspy Sundajskie na południu^[2].

W Polsce stwierdzony siedmiokrotnie w latach 1826, 1851, 1877, 1881, 1961 i 1975, zarówno na północy jak i na południu kraju^[10].

Charakterystyka

Występuje niezbyt wyraźny dymorfizm płciowy. Samiec cały czarny, z białą brwią, nasadami lotek i brzegami ogona. Część spodu skrzydła oraz łuskowania na pokrywach podogonowych także białe. Młode samce mniej intensywnie ubarwione. Samice jak młode samce, ale z ciepłym, brązowawym odcieniem. Kończyny dolne pomarańczowe.

Wymiary: długość ciała: 20,5–23 cm^[2]
rozpiętość skrzydeł: 34–35 cm
masa ciała: 60–72 g^[2]
Głos: Cienkie „cit”.

Status i ochrona

IUCN uznaje drozdaczka ciemnego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność światowej populacji nie została oszacowana, ale jej trend uznawany jest za spadkowy ze względu na postępujące niszczenie i degradację siedlisk^[4].

Na terenie Polski gatunek ten jest objęty ścisłą ochroną gatunkową^[11].

Zobacz też

ptaki Polski

Przypisy

↑ ^a ^b Geokichla sibirica, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Collar, N.: Siberian Thrush (Geokichla sibirica). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2020. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-05-06)].
↑ D. Lepage: Siberian Thrush Geokichla sibirica. [w:] Avibase [on-line]. [dostęp 2023-02-14]. (ang.).
↑ ^a ^b Geokichla sibirica, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ ^a ^b ^c Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Turdinae Rafinesque, 1815 - drozdy (wersja: 2020-02-28). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-05-06].
↑ P. Mielczarek & W. Cichocki. Polskie nazewnictwo ptaków świata. „Notatki Ornitologiczne”. Tom 40. Zeszyt specjalny, s. 282, 1999.
↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 6 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Dz.U. z 2014 r. poz. 1348).
↑ Komisja Faunistyczna Sekcji Ornitologicznej Polskiego Towarzystwa Zoologicznego: Lista awifauny krajowej. Gatunki ptaków stwierdzone w Polsce – stan z 31.12.2022. [dostęp 2023-02-14].
↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Thrushes. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-05-06]. (ang.).
↑ T.T. Stawarczyk T.T. i inni, Rzadkie Ptaki Polski, 2017, s. 388, ISBN 978-83-947338-0-3 .
↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Dz.U. z 2016 r. poz. 2183).

Bibliografia

Paul Sterry, Andrew Cleve, Andy Clements, Peter Godfellow: Ptaki Europy: przewodnik. Warszawa: 2007, s. 307. ISBN 978-83-247-0818-5.

Linki zewnętrzne

Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).

[itis-1] Geokichla sibirica, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[hbwa-2] Collar, N.: Siberian Thrush (Geokichla sibirica). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2020. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-05-06)].

[avibase-3] D. Lepage: Siberian Thrush Geokichla sibirica. [w:] Avibase [on-line]. [dostęp 2023-02-14]. (ang.).

[iucn-4] Geokichla sibirica, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[Mielczarek&Kuziemko-5] Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Turdinae Rafinesque, 1815 - drozdy (wersja: 2020-02-28). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-05-06].

[Mielczarek&Cichocki-6] P. Mielczarek & W. Cichocki. Polskie nazewnictwo ptaków świata. „Notatki Ornitologiczne”. Tom 40. Zeszyt specjalny, s. 282, 1999.

[rozp2014-7] Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 6 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Dz.U. z 2014 r. poz. 1348).

[kflista-8] Komisja Faunistyczna Sekcji Ornitologicznej Polskiego Towarzystwa Zoologicznego: Lista awifauny krajowej. Gatunki ptaków stwierdzone w Polsce – stan z 31.12.2022. [dostęp 2023-02-14].

[ioc-9] F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Thrushes. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-05-06]. (ang.).

[10] T.T. Stawarczyk T.T. i inni, Rzadkie Ptaki Polski, 2017, s. 388, ISBN 978-83-947338-0-3 .

[rozp2016-11] Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Dz.U. z 2016 r. poz. 2183).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]